Lieve vrienden, Martijn, Ellen, Daan en Anne,
Ik was verrast door de positieve uitstraling van al de bijdragen van de herdenking. Dat jullie dit als vader en moeder op het podium hebben kunnen zeggen, bewijst dat jullie bijzonder moedig zijn. Maar een kind verliezen is wellicht een van de zwaarste gebeurtenissen die een mens kan meemaken. De dood is sowieso een grote en machtige vijand van de mens. Maar op deze manier en op die leeftijd is het extra hard en op het randje van het onverdraaglijke.
Het kan natuurlijk niet dat dit de bedoeling van het leven is. Zelfs sterven op negentigjarige leeftijd is tegen alle logica en in tegenstelling met wat wij allemaal van binnen willen. De dood is tegennatuurlijk voor de mens.
Natuurlijk heeft het leven een bedoeling. Daarvoor is het veel te mooi en schitterend complex functionerend. Hopelijk vinden jullie het waarom dat de dood nog steeds bestaat en ook hoe alles ooit hersteld zal zijn. Veel moed en sterkte. Altijd welkom, zeker op de moeilijke momenten die wellicht nog zullen volgen.
Ook heel erg bedankt dat ik de hartverwarmende samenkomst mocht meevolgen. Marcel